Шверин – Паўночнае твар Фларэнцыі
Адно з метафарычных назваў Швэрына – Паўночная Фларэнцыя. Атрымаў ен яго ў XVI стагоддзі, калі тут, як і на радзіме рэнесансу ў Сярэднія стагоддзя, кіпела інтэлектуальная жыцце. Два гэтыя гарады дарэчы параўнаць і па атмасферы: у абодвух выпадках можна ацаніць гармонію прыроды з рукатворнымі будынкамі.
Гістарычнае ядро горада – Шверинский замак, пабудаваны на месцы зьнесенага ў пачатку XI стагоддзя славянскага ўмацавання на выспе паміж двух азер – Шверинским і Бургзее. Другая па маштабах архітэктурная славутасць – гатычны цагляны Шверинский сабор, які лічыўся адным з галоўных паломніцкіх храмаў у паўночна-ўсходняй частцы Святой Рымскай імперыі.
Зрэшты, Шверин цягне да сябе не толькі аматараў шэдэўраў дойлідства і аматараў шпацыраў па вузкіх сярэднявечных вулачках. Тут праводзіцца адзін з самых маштабных тэатральных фестываляў Германіі – Шлоссфестшпиле, на які штогод з’язджаюцца дзясяткі калектываў з Еўропы і Амерыкі, якія паказваюць свае майстэрства ў працягу цэлага месяца. Аматары рачных прагулак імкнуцца трапіць на травеньскі фестываль прагулачных цеплаходаў, а знаўцы народных раместваў – на ганчарную кірмаш, проводящуюся ў чэрвені. Есць тут і свой варыянт Октоберфеста, які праводзіцца ў траўні, – свята «Піўная біржа», падчас якога ў піўным садзе можна прадэгуставаць масу гатункаў піва з усяго свету, якіх звычайна бывае прадстаўлена не менш за паўтысячы.
Што паспрабаваць
Сярод піва асабліва варты ўвагі мясцовы сорт Schweriner, смак якога, як яго характарызуюць прафесійныя дэгустатары, адчуваецца пах паленых сухарыкаў.
Шверинский замак
Замак шверинских герцагаў выглядае вельмі велічна, таму яго і называюць часам «мекленбургским Нойшванштайном». Раскошная рэзідэнцыя была пабудавана ў сярэдзіне XIX стагоддзя на Палацавым востраве па праекце архітэктара Деммлера. Гэта пятиугольное будынак, у абліччы якога змяшаліся рысы рэнесансу, готыкі і барока з вежкамі, «подсмотренными» Деммлером у французскага замка Шамбор.
Характэрная дэталь фасада – конная статуя Никлота, продка герцагаў Мекленбургских. Залы замка ўпрыгожаны ляпнінай, пазалотай, разьбой па дрэве і інкруставаным паркетам. Найбольш цікавае памяшканне – Тронную залу з мармуровымі калонамі.
У нашы дні ў замку засядае ландтаг, але значная частка пакояў, у тым ліку галерэя з партрэтамі герцагаў і зала з калекцыяй фарфору, пераўтвораная ў музей і таму даступная для агляду.
Кафедральны сабор святой Марыі і святога Іагана
Кафедральны лютэранскі сабор – адзіная якая захавалася сярэднявечная царква Швэрына і адзін з найбуйнейшых узораў цаглянай готыкі ў Балтыйскім рэгіене. У XII стагоддзі храм стаў паломническим, калі граф Генрых Шверинский перадаў сюды прывезены з Іерусаліма кроплю крыві Хрыстовай, складзеную ў спецыяльную капсулу. Пазней тут з’явілася яшчэ адна святыня – шып цярновага вянка Хрыста.
Царква не раз перабудоўвалі, аднак да нашых дзен захаваліся сярэднявечныя роспісы ў капэле трансепта. Найбольш значныя прадметы інтэр’еру – гэта сярэднявечныя алтар з фігурамі Хрыста, маці Божай і Іаана Багаслова, Трыумфальны крыж з царквы маці Божай у Висмаре, купель і орган 1871 года, самы вялікі з створаных Фрыдрыхам Ладегастом. У саборы таксама есць надмагіллі чатырох біскупаў і герцага Крыстафера і яго жонкі.
