Бон – Горад Бетховена і офісаў ААН

Першае дакументальнае згадванне аб Боне адносіцца да I стагоддзя да н. э., хоць навукоўцы-археолагі настойваюць на тым, што на месцы горада існавалі гандлевыя паселішчы, датаваныя значна больш даўнім часам.

Буйным эканамічным ці палітычным цэнтрам гораду было стаць не наканавана. Толькі ў канцы XVIII стагоддзя тут быў адкрыты універсітэт, у якім у розны час вучыліся Генрых Гейне, Карл Маркс, Фрыдрых Ніцшэ, каралі Фрыдрых III і Вільгельм II. Дарэчы, гэта навучальная ўстанова цяпер уваходзіць у спіс 100 лепшых вну ў свеце. Кардынальна лес Бона памянялася пасля Другой сусветнай вайны, калі Германія была падзелена на дзве часткі. У 1949 годзе Бон стаў сталіцай новай Федэратыўнай Рэспублікі Германіі. Тут размясціліся адміністрацыйныя ўрадавыя ўстановы і дыпламатычныя місіі. Праўда, кажуць, што паняцце «сталіца» у дачыненні да Бону гучала радзей, чым словазлучэнне «палітычны цэнтр».

Сорак з лішнім гадоў Бон выконваў ролю сталіцы буйнога еўрапейскага дзяржавы. Пасля таго, як у 1990 годзе сталіца зноў пераехала ў Берлін, тут размясцілі адразу пяць офісаў ААН, так што свой статус «горада федэральнага значэння» ен не страціў. З іншага боку, амаль усе, хто прыязджае ў горад, адзначаюць яго правінцыйнасьць і цішыню. А таксама дзівяцца сціпламу ўвазе былых урадавых устаноў.

Акрамя афіцыезных тыпу будынкаў былога Бундэсрата і Бундэстагу, у Боне размяшчаюцца больш за 30 розных музеяў і галерэй. Яны ў асноўным і з’яўляюцца месца прыцягнення турыстаў. У прыватнасці, пасля наведвання мастацкага музея будзе лягчэй прадставіць сабе жыцце на Рэйне, бо тут выдатная калекцыя работ рэйнскіх жывапісцаў. З дзецьмі, варта наведаць нямецкі музей – інтэрактыўны і практикоориентированный. Гэта горад, у якім нарадзіўся і вырас Людвіг ван Бетховен, і ў Боне гэтым ганарацца бязмерна, як ганарацца жыхары Зальцбурга сваім выбітным земляком – Вольфгангам Амадеем Моцартом.

Іншы знакаміты кампазітар – Роберт Шуман – таксама пакінуў свой след на карце горада. Менавіта ў Боне ен спрабаваў скончыць жыцце самагубствам, тут яго лячылі ў псіхіятрычнай клініцы ад нервовага засмучэнні, дзе ен і памер, і дзе пасля зладзілі музей у памяць аб ім.

Кропкай прыцягнення з’яўляецца і Базіліка святога Марціна – сабор, намаляваны на гербе горада з XIII стагоддзя. Цяпер каля яго сцен можна знайсці галавы Флорентиуса і Кассиуса, выкананыя з граніту. Гэтыя галавы рымскіх салдат нагадваюць аб трэцім стагоддзі, калі хрысціяне падвяргаліся ганенням. Не менш цікавая ў архітэктурным плане і Доппелькирхе, якая складаецца з двух будынкаў.
Базіліка Святога Марціна

Сабор Святога Марціна – галоўная каталіцкая царква Бона, яго сімвал, намаляваны на сярэднявечным гербе. Калі-то тут размяшчаўся рымскі храм багіні Дыяны, а сама царква была закладзена ў XI стагоддзі святой Аленай, маці імператара Канстанціна, на месцы гібелі святых Касія і Флорентия, хрысціянскіх пакутнікаў, якія з’яўляюцца апекунамі Бона. Будынак неаднаразова перабудоўваўся, і толькі да XIII стагоддзя сфармаваўся яго сучасны аблічча.

Знаўцам і аматарам старадаўняй архітэктуры сабор Святога Марціна будзе цікавы з пункту гледжання мудрагелістага змешвання стыляў: па знешнім і ўнутраным строі будынка можна сустрэць элементы готыкі, раманскага стылю і барока. У саборы ўсталяваная бронзавая статуя святой Алены, заснавальніцы храма, датаваны XVII стагоддзем.

Рекомендуем прочитать:

Comments are closed.