Гейдэльберг
У гасцях у нямецкіх рамантыкаў
Назваць Гейдэльберг проста універсітэцкім горадам азначала б змаўчаць аб іншых яго титулах і характарыстыках, якія ен атрымліваў у розныя перыяды гісторыі. У Новы час, пасля Рэфармацыі, ен стаў адным з найбуйнейшых у Еўропе цэнтраў лютэранскага багаслоўя, а затым і кальвінізму. У пачатку ХХ стагоддзя ў спісе тытулаў Гейдэльберга з’явілася новая радок – «стаянка старажытнага чалавека». У паселішчы Маўэр паблізу Гейдэльберга была знойдзена сківіцы выкапневага чалавека, названага гейдельбергским, які жыў тут каля 600 тысяч гадоў таму. Даведацца пра гэта і паглядзець на знойдзеныя прадметы старажытнасці можна ў гарадскім музеі.
Цяпер гэты горад – буйны навуковы цэнтр, дзе актыўна вывучаюць ядзерную фізіку, астраномію і медыцыну.
Але, мабыць, самае дакладнае і бясспрэчнае слова, якое адлюстроўвае сутнасць Гейдэльберга – рамантыка. Як вядома з гісторыі літаратуры, нямецкі рамантызм неймаверны без гейдельбергских паэтаў, якія натхніліся народным творчасцю і напісалі тысячы неацэнных для літаратуры Германіі радкоў.
У Гейдэльберзе легка быць рамантыкам, і для гэтага неабавязкова быць закаханым або ўмець пісаць вершы. Адпаведную атмасферу стварае архітэктура, амаль некранутая бамбаваннямі Другой сусветнай вайны. Дастаткова прагуляцца па паўразбураную Гейдельбергскому замку, сохраняющему свае веліч насуперак часу або падняцца на Сцежку філосафаў і зірнуць адтуль на горад, памарыць на Старым мосце, назіраючы за цягам Неккара, каб адчуць непаўторнае зачараванне горада.
Гейдэльбергскі замак
Каралеўскі замак, звернуты ў руіны французамі больш за 400 гадоў таму, лічыцца самымі вядомымі руінамі Германіі. Кожны ўладальнік замка, пачынаючы з яго першага гаспадара, кіраўніка Пфальца Людвіга I, перабудоўваў і пашыраў будынак, пакідаючы свае імя ў назве памяшканняў.
Да нашых дзен лепш за ўсе захавалася упрыгожанае статуямі курфюрстаў крыло Фрыдрыха V, які кіраваў двума стагоддзямі пазней. У іншых частках замка, нягледзячы на іх паўразбураны стан, бачныя змены архітэктурных стыляў – готыкі, нямецкага барока, рэнесансу.
Турыстаў у замку прыцягваюць не толькі рамантычныя руіны: тут была першая ў свеце аптэка, на месцы якой уладкованы музей, у склепе экспануецца велізарная вінная бочка, а на сцяне замка захаваліся сонечныя гадзіны з задыякальным кругам. Летам у замку праводзіцца тэатральна-музычны фестываль.
Сцежка філосафаў
Сцежка філосафаў на гары Хайлингенберг сваім назвай абавязаная мясцовай інтэлігенцыі XIX стагоддзя – прафесуры ўніверсітэта, для якой гэта было упадабанае месца прагулак. Верагодна, тут яны адчувалі сябе, як у садзе на беразе мора: на ўзгорку, дзе тэмпература заўседы на 10-12 градусаў вышэй, чым у горадзе, растуць нетыповыя для гэтых месцаў дрэвы – гранаты, кіпарысы і цытрусавыя.
Сцежка даўжыней амаль у два кіламетра пракладзена паралельна рацэ Некар. З яе адкрываецца від на Стары мост і гістарычную частку горада, якімі можна любавацца са спецыяльна абсталяваных пляцовак для адпачынку.
