Лейпцыг – на радзіме Гетэ і Томанерхора
З пункту гледжання прывабнасці для турыстаў Лейпцыг цалкам можа скласці канкурэнцыю Берліна, Лондана, Фларэнцыі ці Брусэлю. Бо гэта не горад які-небудзь адной славутасці накшталт мінеральных крыніц, старажытнага сабора, музея з працамі вялікіх майстроў або раскопак антычных руін. Ляйпцыгу пашанцавала як з саборамі і музеямі, так і з багатай гісторыяй і знакамітымі жыхарамі.
Гэты саксонскі горад мае поўнае права называцца музычнай сталіцай Еўропы, паколькі ў ім жылі і тварылі слупы класічнай музыкі: Роберт Шуман, Фелікс Мендэльсон, Рыхард Вагнер. А вялікі Еган Себасцьян Бах пражыў тут больш двух дзесяцігоддзяў і быў пахаваны тут жа, у царкве святога Тамаша. Менавіта ў Лейпцыгу Бах правеў самыя пленныя гады свайго жыцця, складаючы музыку і паспяваючы пры гэтым кіраваць Томанерхором – царкоўным хорам хлопчыкаў, якія існуюць па гэты дзень. З 1904 года ў горадзе з размахам праходзіць музычны фэст у гонар знакамітага музыканта. Дом-музей Мендэльсона запрашае турыстаў паглядзець, як быў уладкаваны побыт аўтара вядомага вясельнага маршу.
Як па нотах…
У 2012 годзе ў Лейпцыгу з’явілася спецыяльная разметка ў выглядзе нотнай дарожцы. На працягу пяці кіламетраў каля месцаў, дзе жылі і тварылі кампазітары, дзе выступалі і працягваюць даваць канцэрты музыкі, размешчаны спецыяльныя знакі. Так сімвалічна гарадскія ўлады вырашылі адзначыць усе аб’екты, якія так ці інакш звязаныя з музычнай гісторыяй Лейпцыга. Каб прагуляцца па ўсім маршруце «нотнай дарожкі» спатрэбіцца каля двух гадзін – без заходу ў музеі.
Лейпцыг – гэта яшчэ і горад як мінімум двух важных гістарычных падзей. У 1813 годзе тут адбылася маштабная Бітва народаў, а ў 1980-х ен ператварыўся ў калыска «мірнай рэвалюцыі». Якія стаміліся жыць пад пільным вокам Штазі гараджане пачалі з малебнаў аб свеце ў царкве святога Мікалая, а скончылі мірнымі дэманстрацыямі на вуліцах у 1989 годзе, пасля якіх Берлінская сцяна ўпала, а Германія зноў стала адзінай краінай. Але даведацца падрабязнасці аб тым, як працавала нямецкая разведка – Штазі – сення можна ў музеі Runden Ecke.
А яшчэ Лейпцыг ганарыцца шматвяковымі традыцыямі універсітэцкага адукацыі і статусам другога па важнасці банкаўскага цэнтра краіны. Зрэшты, для турыстаў важныя іншыя рэчы, якіх у Лейпцыгу звышдастаткова: добрыя гатэлі, рэстараны з самавітай рэпутацыяй, магчымасці для культурнага адпачынку і – як жа без гэтага? – шматгадзіннага шопінгу.
Царква святога Тамаша
На працягу амаль 30-і гадоў Еган Себасцьян Бах хадзіў у гэтую царкву, па сутнасці, на працу: вялікі кампазітар кіраваў тут царкоўным хорам хлопчыкаў – Thomanerchor. У памяць пра гэта каля сцен царквы ўсталяваны бюст музыкі, а ўнутры пахаваны яго прах. Яшчэ раней, у 1539 годзе, у храме на Семуху службу правеў сам Марцін Лютэр.
І Бах, і Лютар, а таксама кампазітар Мендэльсон, кайзер Вільгельм I, шведскі кароль Густаў II Адольф і саксонскі курфюрст Фрыдрых Мудры, адлюстраваныя на вітражах бакавой сцяны храма. На вітражах хораў намаляваныя сцэны з Новага Запавету. У рызніцы царквы выстаўлены музычныя інструменты XVIII стагоддзя, якія знаходзіліся ў яе ўласнасці: скрыпкі, альт, басэтля, віяланчэль і літаўры.
Амаль кожны тыдзень у царкве выступае хор хлопчыкаў – той самы, якім кіраваў Бах.
Музей Runden Ecke
Гэты дом для жыхароў Лейпцыга – сімвал рэпрэсій і жыцця «пад каўпаком» у часы ГДР. З 1950 года тут размяшчалася Лейпцигское кіраванне мясцовага аналага КДБ – Міністэрства дзяржбяспекі, або Штазі.
Цяпер у 12 шэрых пакоях будынка змяшчаецца экспазіцыя, прысвечаная разведцы і ахове межаў ГДР, вярбоўцы і ўкараненні агентаў, іх «прыладам працам» – мініяцюрным фотаапаратам, жучкам, апаратуры для перлюстрацыю лістоў, прадметах для маскіроўкі.
Рэканструяваны і некаторыя кабінеты супрацоўнікаў міністэрства і нават следчая турма. Частка экспазіцыі прысвечана уведзенай у ГДР у 1960 годзе смяротнага пакарання.
