Интересное

Чароўны нямецкі горад Зіген размясціўся пасярод зяленых далін, якія акружаны гарамі і пакрытыя лясамі. Мабыць, таму ен лічыцца самым зяленым горадам Германіі. Сімвалам горада з’яўляецца пазалочаная карона, браў шлюб шпіль царквы Святога Мікалая, якую падарыў гораду князь Еган Морыц Насаў-Зіген ў 1652 годзе ў гонар свайго ўзыходжання на трон.
Гісторыя Зігена

Назву горад атрымаў ад ракі Зіг, якое ў сваю чаргу, хутчэй за ўсе, паходзіць ад кельцкага siek – багністы, топкий. Першае згадванне гэтага рэгіену ставіцца да 1079 годзе, тут квітнела горнае справа, аб чым гавораць шматлікія шахты.

Наступнае згадванне аб горадзе з’яўляецца ў 1224 годзе, у якім гаворыцца, што арцыбіскуп Кельна Энгельберт I прызначыў саўладальнікам графа Генрыха Багатага Насаў. Зіген цалкам перайшоў ва ўладанне дынастыі Нассау толькі 1 лютага 1381 года.

Крэпасць і абарончыя збудаванні былі пабудаваныя ў 16 стагоддзі. Граф Вільгельм Багаты ў 1536 годзе размясціў педагогиум, ад якога пасля адбылася зигенская Гімназія. Яго сын Еган Сярэдні заснаваў рыцарскіх ваенную школу, якая знаходзілася ў захаваўся будынку старога арсенала. Ен жа пабудаваў Ніжні Замак на месцы старога францысканскага манастыра. Асноўнай крыніцай дабрабыту на працягу многіх часоў былі горнае справа і сельская гаспадарка, якое цудоўна развівалася.

Горад некалькі разоў пакутаваў ад вялікіх пажараў, землятрусу, паводкі, а таксама шматлікіх аблог. Зіген часта з’яўляўся месцам рэлігійных канфліктаў. У часы вялікай айчыннай вайны горад моцна пацярпеў ад бамбардзіровак з паветра, мэтай якіх было разбурэнне важных транспартных шляхоў, падземных камунікацый, бункераў і вытворчых збудаванняў. Зіген быў разбураны на 90%.

У склад Раена Зіген увайшоў у 1815 годзе, стаўшы часткай Адміністрацыйнай Акругі Кобленц. У 1817 годзе горад увайшоў у склад Адміністрацыйнай акрузе Арнсберг. Самакіраванне Зіген атрымаў у 1923 годзе, а ў 1975 годзе горад і 10 суполак аб’ядналі ў новы раен Зіген-Виттгентштайн.
Славутасці ў Зигене

Узвышаючыся над горадам, на ўзгорку велічна раскінуўся Верхні замак (ням. Oberes Schloss). Упершыню аб ім згадваецца ў сярэдзіне 13 стагоддзя. У сярэднія стагоддзя замак быў радавым гняздом дынастыі Нассау. У 1905 годзе тут адкрыўся Зигерландский музей (ням. Siegerlandmuseum), у якім знаходзяцца палотны Рубенса, экспанаты па гісторыі горада, горнага справы, эканомікі, па здабычы мінералаў і жалеза, а таксама гісторыя стварэння шахт.

Існуе і Ніжні замак (ням. Unteres Schloss), які ўзнік у 17 стагоддзі, у той час ен з’яўляўся рэзідэнцыяй евангелічнай лініі старажытнага дома Насаў. Тоўстая вежа з курантамі, фамільны склеп, помнік ахвярам вайны і тыраніі, а таксама вялізная дварцовая плошча, на якой да гэтага часу праводзяць гарадскія святы і канцэрты. У цяперашні час Ніжні замак з’яўляецца месцам зямельных адміністрацыйных устаноў.

Унікальнай царквой у горадзе з’яўляецца – царква Сьв. Мікалая (ням. Nikolaikirche), якая стаіць на шасцікутныя падставе (адзіны прыклад па гэты бок Альпаў). Непадалек ад Ніжняга замка знаходзіцца царква Мартиникирхе (ням. Marienkirche). Царква Хрыста на гары Гирсберг (будынак 1950-1960 гадах) стаіць на пятиугольном падставе і пабудавана з необлицованного бетону. Вежа, выкананая ў форме высокіх стэл, ўтварае востры кут. Акрамя гэтых цэркваў у горадзе шмат царкоўных суполак і цэркваў розных канфесій.

Акрамя Зигерландского, у горадзе есць яшчэ шмат цікавых музеяў. Напрыклад, самы маленькі музей Бітлз (Beatles-Museum), які прысвечаны музыкам з Ліверпуля і змяшчае аўтографы, гуказапісу, сувеніры і плакаты. У былым вагонарамонтным заводзе лакаматыўнага дэпо размешчаны Паўднева-вестфальскі чыгуначны музей, які ўключае фотавыставы, мадэлі жалезнай дарогі, дзясяткі лакаматываў, пасажырскіх і таварных вагонаў.

Музей сучаснага мастацтва прысвечаны фатаграфіі, жывапісу, відэа і інсталяцыі. Тут можна ўбачыць работы мастакоў Хиллы і Бернда Бэхер, а таксама пастаянная экспазіцыя калекцыі Лабрехт-Шадеберг, якая ўяўляе працы ўсіх мастакоў міжнароднага рангу, удастоеных Прэміі Рубенса.

Падземныя ходнях можна наведаць у музеі горнага справы пад назвай «Ходнях Райнхольда Форстера». Актыўны музей Паўдневай Вестфаліі, распавядае аб рэгіянальнай гісторыі (мясцовага габрэйскага насельніцтва) і адначасова з’яўляецца помнікам ахвярам нацыянал-сацыялізму (на гэтым месцы знаходзілася сінагога, якую спалілі ў 1938году).

Ля падножжа гары Цигенберг знаходзіцца спецыяльнае сховішча для газу – газгольдеры (Gasholder), якое ў сапраўдныя дні лічыцца помнікам росквіту індустрыяльнай эпохі. Гэта адзін з трох у свеце рэзервуараў ў форме шара, які мае клепаный корпус.
Экскурсіі з Зігена

У горадзе Зіген можна скарыстацца рознымі экскурсіямі, якія ўключаюць у сябе агляд славутасцяў і музеяў. Гэтак жа можна купіць тур у бліжэйшыя горада: Хаген, Франкфурт-на-Майне, Кобленц і Кельн.
Месца для забаў і шопінгу ў Зигене

Шмат розных святаў і фестываляў праводзяцца ў Зигене. Самым папулярным і самым старажытным гарадскім мерапрыемствам з’яўляецца Йоханнимаркт – гэта кірмаш, якая праходзіць тут ужо больш за 400 гадоў. У ліпені кожнага няцотнага года збіраюцца прыхільнікі творчасці вялікага мастака Пітэра Рубенса, так званы – Рубенфест. У жніўні ў Зіген прыязджаюць прыхільнікі нетрадыцыйнай арыентацыі на свята Крыстафер-Стрыт Дэй – гэта гей парад, які праходзіць тут з 2000 года.

У тэатры «Апалон» – першы тэатр, які быў адкрыты ў 2007 годзе, можна паглядзець цікавыя тэатральныя спектаклі, музычныя і эстрадныя выступленні. Больш буйныя мерапрыемствы праходзяць у Зигенландхалле і ў Бисмаркхалле. Канцэрты пад адкрытым небам праводзяцца ў Ніжнім замку.
Заключэнне

Адзін з найпрыгажэйшых гарадоў Германіі, акружаны гарамі, размясціўся непадалек ад Кельна, на рацэ Зіг. Больш за палову тэрыторыі Зігена займаюць зяленыя насаджэнні, а з вяршыні яго пагоркаў адкрываецца цудоўная панарама Рэйна. Легенды распавядаюць аб казачным істоце, які жыве пераважна ў лясах Зігена і клічуць яго «Дильдапп». Калі ў 1980 гадах карыкатурыст Матыс Кринге прысвяціў яму каляндар, слова «дильдапп» стала насіць новае значэнне: нязграбнага, але сімпатычнага чалавека. Больш таго, так сталі называць жыхароў суседняга горада Дилленбурга, якія ў 1960-1980 гадах працавалі ў Зигене.