Падерборн – Крыніца Падера

Назва горада Падерборн перакладаецца з нямецкага як «Крыніца Падера». Побач з Кафедральным саборам з-пад зямлі б’юць мноства крыніц, якія даюць пачатак Падеру — самай кароткай рацэ Германіі. Праз 4 км ад свайго вытока ў мястэчка Нойхауз Падере ўпадае ў Ліпі.

Падерборн — старадаўні горад з багатай гістарычнай спадчынай. У VIII стагоддзі па загадзе Карла Вялікага тут быў пабудаваны палац, а ў 800 годзе — была заснавана епархія. Напэўна, размешчаны ў паўднева-ўсходняй частцы Вестфальскі нізіны, у непасрэднай блізкасці ад ракі Ліпі, на рацэ Падере, ля падножжа які працягнуўся з поўдня на ўсход Падерборнского пласкагор’я і ўзвышаюцца на ўсход гор Эгге.

Самым значным і папулярным гістарычным помнікам горада лічыцца рамана-гатычны кафедральны сабор Св. Марыі, Св. Кіліяна і Сьв. Либориуса. Гэтая вялікая царква з двума трансептами і вежай, якая пацярпела падчас Другой сусветнай вайны. У пасляваенны час вежа была адноўлена. Цяпер яна зноў дзівіць наведвальнікаў арыгінальнымі разьбянымі ўпрыгожваннямі партала, раманскім склепам, мемарыяльнымі панэлямі і багата ўпрыгожанымі надмагіллямі. У музеі, размешчаным у саборы, захоўваюцца каштоўныя рэліквіі, у ліку якіх есць «Мадонна Імада», выкананая па замове біскупа Імада, — знакамітая статуя Мадоны з Немаўлем, якая адносіцца да 1051-1058 годзе. На паўночнай баку сабора захавалася частка падмурка імператарскага палаца. Тут жа знаходзіцца капліца Сьв. Варфаламея — адна з найстарэйшых царкоўных пабудоў у Германіі.

На плошчы гарадской плошчы ў паўдневай баку ад кафедральнага комплексу ўзвышаецца цудоўная ратуша з багата ўпрыгожанымі франтонамі, пабудаваная ў 1613-1620 гадах. Яна з’яўляецца яркім прыкладам Везерского рэнесансу. Музейны форум Хайнца Никсдорфа прысвечаны гісторыі стварэння кампутараў.

Усяго ў пятнаццаці кіламетрах паўночней Падерборна, каля Штукенброка размешчаны Галівуд-і цудоўны Парк Сафары-ленд, дзе можна ўбачыць больш за 500 афрыканскіх жывел.

Гісторыя горада

Заснавальнікам Падерборна лічыцца Карл Вялікі. У 777 годзе па яго загадзе тут пачалося ўзвядзенне цытадэлі, падмурак якой захаваўся да гэтага часу. У 799 годзе ў палацы Карла Вялікага тры месяцы правеў які ўцек з Рыма папа Леў III. І менавіта тады было прынята рашэнне, якое паўплывала на лес усей Еўропы аж да сенняшняга дня — аднаўленне Заходняй Рымскай імперыі і каранацыя караля Карла ў якасці імператара, якая адбылася ў 800 годзе ў Рыме.

Напэўна, стаў цэнтрам біскупства. У 836 годзе біскуп Бадурат загадаў перавесці сюды моцы Святога Либория, якога сталі лічыць заступніцтвам біскупства і горада. У гонар гэтай падзеі ў канцы ліпеня ў горадзе праводзіцца Фестываль святога Либория, адно з найстарэйшых і найбуйнейшых мерапрыемстваў у Германіі.

Наступны этап у развіцці горада звязаны з дзейнасцю епіскапа Майнверка (975-1036), приходившегося сваяком Генрыху II Святому (973-1024). Па загадзе Майнверка у Падерборне быў узведзены новы Кафедральны сабор, манастыр Абдингхоф, манастыр Бусдорф, капэла святога Варфаламея, каралеўскі і епіскапскі палацы. Горад стаў святочнай рэзідэнцыяй кіраўнікоў.

Ужо да 1200 годзе памеры Падерборна дасягнулі межаў цяперашняга Старога горада. З 1295 года, Спасылаючыся стаў афіцыйным членам Ганзейскага саюза, што стымулявала развіцце эканомікі і ўмацаванне горада. Уладыка-біскуп быў вымушаны перанесці сваю рэзідэнцыю ў Нойхауз, які заставаўся ў гэтым статусе да 1802 года.

У 1614 годзе біскуп Дзітрых IV фон Фюрстенберг заснаваў у Падерборне універсітэт, які стаў, такім чынам, першым універсітэтам Вестфаліі і ў тым выглядзе праіснаваў да 1844 года. Пры яго пераемніку і пляменніка Фердинанде фон Фюрстенберге, горад быў перабудаваны ў стылі барока.

У 1802 годзе, Спасылаючыся ўвайшоў у склад Прусіі; у 1806-1813 годзе знаходзіўся ў складзе французскага каралеўства Вестфаліі. У сярэдзіне XIX стагоддзя праз, Спасылаючыся прайшла чыгунка, што паслужыла моцным стымулам развіцця эканомікі горада. Значна павялічылася і насельніцтва горада: з 5 тысяч чалавек за стагоддзе да гэтага да 23,5 тысяч.

Значны ўрон Прыемна быў нанесены ў канцы Другой сусветнай вайны, калі з-за бамбежак саюзнікаў у сакавіку 1945 года ў руінах аказалася больш за 85% горада, у тым ліку і ўнікальныя старажытныя пабудовы: Абдингхоф, Кафедральны сабор і інш Ні эканамічна, ні палітычна яны не былі апраўданымі: гэта былі тыповыя «маральныя» бамбежкі з мэтай запалохаць ворага (на жаль, такія рэаліі вайны).

40-е — 50-е гады — час хуткага аднаўлення эканомікі ФРГ. Напэўна, становіцца важным прамысловым цэнтрам Вестфаліі, развіваюцца высокія тэхналогіі. У 1972 годзе ў Падерборне быў заснаваны «Універсітэт інфармацыйнага грамадства».

Цяпер Падерборн — буйны горад з насельніцтвам больш за 150 тысяч чалавек, цэнтр рэгіену з насельніцтвам у 500 тысяч чалавек.

Рекомендуем прочитать:

Comments are closed.